Midnight in Paris .... & it's complicated

... siedziałem na tarasie jednej z piękniejszych włoskich restauracji w Warszawie ... wie o niej niewiele osób z uwagi na jej zamknięty charakter ... biały drewniany taras oświetlały lampiony, a ich światło odbijało się w ustawionych na stołach kieliszkach, które zaraz miały wypełnić się winem ...


"chwileczkę się spóźnię..." - przeczytałem wiadomość, popijając z błyszczącego szkła wodę gazowaną z odrobiną pomarańczy ...

zapaliłem papierosa (tak oto moja wada) ... i zamówiłem szklaneczkę danielsa na lodzie. patrzyłem w przestrzeń i zastanawiałem się jak z nią rozmawiać. wyrzucić z siebie, że wściekły jestem że zniknęła wtedy, czy oschłym być po prostu, czy patrzeć i nic nie mówić czekając na wyjaśnienie

łyknąłem pospiesznie resztkę alkoholu by zejść po nią na dół ... zobaczyłem, jak stoi tam w białej niezobowiązującej bluzce i czarnej marynarce ... podszedłem i przywitałem ją zatrzymując pocałunek na jej policzku, a jednocześnie delikatnie dotykając jej włosów. Poczułem jej oddech. "Cieszę się że Cię widzę" - powiedziałem i zaprosiłem ją na nasz taras. 

Kelner zmieniał nakrycia i donosił nam coraz to nowe przysmaki, krewetki w szynce parmeńskiej dopieszczone delikatnym wypijanym kieliszek po kieliszku chłodnym winie sprawiły, że otworzyły nam się usta ... 

rozmawialiśmy o milionie spraw, ja byłem ciekaw co u niej, ona chciała słuchać o mnie i tak mówiliśmy przez kilka godzin nie przestając na siebie patrzeć ... wielokrotnie powiedziała, że jestem dla niej bardzo wartościowym człowiekiem ..., że to ważna znajomość dla niej ... 

mówiła mi komplementy, a ja nie pozostawałem dłużny ... 

i nagle nie wiadomo skąd pojawiło się ... "chyba idziemy prawda?" ... bach ... pomyślałem, że nie, że to nie czas jeszcze, że posiedźmy rozmawiajmy nie zostawiaj mnie znowu, nie odchodź, bo potrzebuję Twojej obecności .... chciałem jej jak Witkacy "Ty jedna, a poza tym dupy i ofszem, ale to nie to" albo i nawet "Obsypię Cię pieniędzmi. Będziesz jeść same pomidory. Będę chodził z Tobą do kina, tylko nie opuszczaj mnie".

Wyszliśmy ... idąc przed siebie wsiedliśmy w taksówkę i spodziewałem się że pojedziemy odwieźć ją, a następnie wrócę do domu, ale coś się zmieniło ... jakiś błąd w Matrix'sie. Pojechaliśmy do centrum. Spacerowaliśmy uliczkami starego miasta rozmawiając o Francji ... o klasycznym układzie kamienic i winie, o ludziach i sprawach, które wydają się być dla nich ważne ... spacerowaliśmy godzinami .... 

gdy spotkaliśmy się o 19'stej zakładałem, że około 23 będę w domu ... spacer zakończyliśmy przed 2 w nocy tylko dlatego, że zaczęło padać ... obietnice kolejnych spotkań, następnych wizyt, dobór restauracji miejsc, wszystko to za nami ... 

stojąc przy taksówce i moknąc wspólnie i niezależnie jednocześnie pocałowałem ją i spojrzałem jakby zapominając o deszczu ... 

nie wsiadła spojrzała na mnie i powiedziała ... "wiesz ... wyglądasz niesamowicie" uśmiechnęła się i wsiadła znikając za drzwiami samochodu. 

to straszne ... znowu poczułem, że może coś z tego będzie, znowu zacząłem myśleć, że może jest szansa .... cholera - szkoda, że nie było słabo, że nie zanudziliśmy się sobą i nie pożegnaliśmy się po dwóch godzinach ... szkoda ... bo teraz niesiony niezapomnianym i magicznym wieczorem, znowu nadzieją żyć będę .... szczęśliwie zauroczony ... szczęśliwie lecz bez wzajemności prawdopodobnie .... 

życie ... wybacz

a Wam ... tradycyjnie polecam coś ... co i mi się spodoba ... Deva - idziemy ;)